Pages

Sunday, January 22, 2012

Pelister National Park's Marked Trail Through Capari

It is great to know that there's now a marked hiking footpath that takes tourists through the churches and monasteries on Pelister National Park.  Below you will find an excerpt from the Bitola Tourist Info website about the footpath that takes you to Capari's churches and monasteries.  To learn more, please visit the link below or just go to Capari and see for yourself! :)

Churches and Monasteries on National Park Pelister - Bitola Tourist Info Website

http://www.bitolatourist.info/index.php?option=com_content&view=article&id=750%3A2011-09-12-10-10-05&catid=43%3A-10-&Itemid=93&lang=en

"Pelister National Park has undertaken to mark and maintain a hiking footpath that would enable all nature lovers and cultural heritage admirers to visit the churches and monasteries of the villages on the slopes of Mount Pelister.  The first part of the footpath begins in the village of Trnovo and, through the villages of Magarevo and Rotino, leads to the village of Capari, while its second part passes by the churches and monasteries in the village of Maloviste....
...The first part of this mountain trail ends in the village of Capari, and brings the hiker to St. Petka's Monastery and St. George's Church. The monastery was built in the 16th century, while the existing monastic church was built in the 19th century. For a long time, this monastery was under the Diocese of Ohrid, while being within the administrative boundaries of the County of Bitola. The monastery was in a rather poor state of repair until 1724, when, as historical evidence shows, it was restored by a priest named Dionysius. The fire that broke out in the late 19"h century consumed its iconostasis, icons and most of the church's contents.
      However, the damaged sections were soon restored with the help of the congregation. The church occupies the centre of the monastery, its east, south and west walls being flanked by the monastic chambers whose high balconies are connected and form a single ensemble. The congregation flocks to this monastery every 8th September (Error: Sv. Petka is celebrated on August 8th) to celebrate the monastery's feast.
      Capari's spiritual heritage is further complemented by St. George's Church, whose foundations were laid by the local population on 11th May 1888. The church's frescoes date back to 1890 and are the work of Josif Radevik from the village of Lazaropole, near Debar. The church was consecrated on 26th July 1891, when there were 196 households in the village." 

-Churches and Monasteries on National Park Pelister, Bitola Tourist Info Website (www.bitolatourist.info)

Babari 2012 vo Rockdale, Australia

Babari 2012 vo Rockdale, Australia

Thank you to Cane Naumovski for filming and uploading this clip!

http://youtu.be/y6G-EtDofD0

Thursday, January 19, 2012

Vodici vo Capari 2012 - Epiphany in Capari 2012

Vodici vo Capari 2012 - Epiphany in Capari 2012

Thank you to Vesna Trpezanovska for filming and uploading this clip!

http://youtu.be/YDvf8EycprA





Hour Long Special on Babari in Capari - TERA TV - 17.01.2012

TERA TV had great coverage of Babari/Karneval in Capari this year! Watch the hour long special on this annual tradition, complete with video clips and a great interview with Saso Rostankovski and Jovan Nastevski, two of the organizers.

Hour Long Special on Babari in Capari - TERA TV - 17.01.2012


http://tera.mk/index.php?option=com_hwdvideoshare&Itemid=104&task=viewvideo&video_id=3542

Monday, January 16, 2012

Babari 2012 vo Capari

TV Tera - Цапари под маски








Традиционален василичарски карневал С.цапари 2012

Thank you to whoever uploaded this video!




Цапари под маски
Сабота, 14 Јануари 2012

http://tera.mk/index.php?option=com_content&view=article&id=44498%3Acapari-pod-maski&catid=48%3A2008-10-22-13-36-33&Itemid=156


Струдот и снегот денеска не ги спречија цапарчани по неброен пат да ги одбележат, трите денешни празника Обрезение Господово, Свети Василиј Велики и Православна Нова Година. Поради таканаречените Некрстени денови кои траат од Божиќ до Водици, во битолското село Цапари се одржува василичарскиот карневал со кој се верува дека вампирите караконџоли и другите нечисти сили кои се активни во овој период со игра и песна ќе ги избркаат.Безброј маски креирани по секојдневни случувања и настани.Во минатото овој обичај почнувал дури в зори кога се изработувале и осмислувале маските, па од сред село се тргнувало во обиколна низ цапарските улици, денеска карневалот се одржа на четирите раскрсници во селото. Традиција и понатаму живее во Цапари.

 „ Карневалот порано се правел под маски од животиснко потекло и кож па во 1919 година кога некои од Цапари заминале во Солун па во јужна Америка и од таму донеле современи маски."- вели Никола Веловски

Карневалот се провлекувал низ годините кога помасовно кога понезабележително. И во времето кога бил забранет во 58мата кога полиција го растури карневалот, не се успело во намерата истиот да згасне.
„ Не се мериме со вевчанскиот карневла каде има преку 3000 жители но со радост кажувам дека оваа традиција веќе 30 години се одбележува во Рокдеј Австралија."- вели Веловски.

Невестата со сејмените, пропратена од чудовишта, ѓаволи, и други маски во улога на сватови тргна низ улиците на битолско Цапари за да ја одбележат како што велат вековната традиција на цапарскиот карневал.

Карневалот е пткако паметам за себе и јас се преправав сега син ми се преправа и внучето кое има само 4 години."- вели Цане Мишевски
Се радуваат што традицијата ја продолжуваат помладите на кои редот е сега предаден.Силниот пискот на зурлата и ударот на тапанот, традиционалните македонски изворни ноти го предводеа орото на маскираните цапарчани кои од долниот крај на селото шетајќи по куќите ги бркаа злите влијанија да не влезат во новата година оние од 12 некрстени денови, собирајќи по некој денар и крадејќи насмевки или страв од помалите се собираат на василичарскиот оган средсело каде веселбата ја продолжуваат преку целиот ден.

Оливера Михајловска

Capari Reunion Party in Sydney, Australia - November 2011

Part 1



Part 2



Part 3




Thank you to whoever uploaded these great videos from the reunion!

Pozar na Pelister Avgust 2011

Reunion Capari 1963 Prvo Odelenie - March 26, 2011

Check out this 47 minute long video of the class reunion that was held in Rockdale (Sydney, Australia) on March 26, 2011, for those that started first grade in Capari in 1963 (and other years)! Thank you Gorgi Shepentulevski and Lence Krlevska for uploading and posting all the videos and photos from this great reunion!

Rejunion Capari 1963 Prvo Odelenie





Vodici vo Selo Capari 2011 - Orbis TV

Vodici vo Selo Capari 2011 - Orbis TV


Tuesday, February 8, 2011

Babari Celebration in Sydney, Australia 2011

 

Babari Celebration in Sydney, Australia 2011

Despite being so far away from home, the Caparci in Sydney, Australia have managed to keep the tradition of Babari alive for many years.  Thank you Nikola Sepentulevski for uploading this 51 minute long video of this year's celebration!  Enjoy! :)

Monday, February 7, 2011

Your Favorite Macedonian Recipes from a Fellow Caparcanka!


Wondering what to make for dinner tonight?  Check out Village Feast, a website created by a fellow Caparcanka from Sydney, Australia! At Village Feast you'll find a variety of different village-style recipes inspired by the creator's Macedonian roots and love of wholesome and traditional foods from around the world!

Caparskiot Karneval Postar i od Vevcanskiot - Tera TV


Caparskiot Karneval Postar i od Vevcanskiot - Tera TV
14-01-2011
http://www.youtube.com/watch?v=mfpLrwLuKUU

Monday, February 1, 2010

Macedonian American men from Capari fought in World War I

According to Dusan Sinadinoski's Macedonian Yankees in WWI, Christo Grozdanoff, from Capari, was one of the many Macedonian American soldiers to serve in World War I. Because many of the soldiers do not have their villages listed, there may be more Caparchani who served. The official list of soldiers from Ohio can be found in the following document:

Official Roster of Ohio Soldiers, Sailors, and Marines in the World War, 1917 – 18, Vol. I – XXIII, Columbus, Ohio, USA

-------

Macedonian Yankees in WWI
by Dusan Sinadinoski
javascript:void(0)
Soldier list can be found at the end of the document.

http://www.scribd.com/full/18517959?access_key=key-9ud1dnqhk3urar8g8yx


Macedonian Yankees in WWI

Wednesday, January 27, 2010

Водици 2010 во Цапари

Водици 2010 во Цапари

Напишано од Дивна Грданова Караџовска
Вторник, 19 Јануари 2010 15:19

Orbis Bitola

Соединувањето на Човекот со Христос е тоа што православните Христијани денеска го одбележуваат на начин како што тоа го прават кога ја примаат верата- влегуваат во света вода и го бараат крстот.

И во подпелистерското село Цапари традицијата потекнува од времето кога Христијанството стигнало на овие простори. Затоа што за организираниот живот на тлото под планината говорат и разните археолошки показатели – Калето и некрополите од римското и доцно-античкото време.

Денот и во Цапари започна со богослужба, во црквата Св. Великомаченик Георгија.

А продолжи со упатување кон водите на Цапарска река, чии извори се високо во планината на околу 2.300 метри надморска височина. Жителите велат, река од „вода снегојца која се собира од ловечката куќа на Пелистер“.

Реката луѓе кои живеат или се родени во Цапари изоде околу 1 километар, само за да го одбележи празникот како што тоа се правело во минатото.

По молитвите од отец Горан и осветувањето на водата, златниот крст беше фрлен во 20 метри долгиот, 10 метри широкиот и 1,5 метар длабокиот Вистински Вир, место каде цапарчани и сите љубители на природата лете се рекреираат.

Традицијата налага верниците да не го напуштат местото се до моментот на пронаогаѓње на крстот. А овојпат, тоа траеше повеќе од 30 минути. Некои пресметаа 33 и го поврзаа со возраста на Богочовекот – Исус Христос.

Неколку групи млади момчиња се беа пријавиле за скок по крстот. Првата група излезе од вирот по 10 минути- безуспешно.

Наскоро мајки и дедовци ги распрашуваа насобраните кои имаа подобар поглед на водите дали нивните синови и внуци скокнале или, дали веќе излегле.

Дваесеттата минута измина во присечавање на локалната приказна, еднаква на легенда; дека пред 30 или повеќе години крстот заглавил на дното и дека по два дена, откако водата била целосно испуштена од Вирот, со вили бил пронајден. Уште една приказната за упорноста на Цапарци, која ги водела во далечното минато на поробеност од различните армии, воените судири од Првата светска војна, периодот на богатсво, периодот на сиромаштија и печалбарство.

Измина и триеесет и третата минута… Конечно се огласи аплауз, како знак дека крстот се открил на тој што требаше да го пронајде. Владе Врчковски.



Во дневната соба од неговата семејна куќа Врчковски ни објасна дека бил пријавен за скокање во третата група, а кога видел дека претходните не можеле да го најдат, скокнал во Вирот со неколку свои другари. Досега најмалку 5 пати скокал и го барал крстот, но денеска, оваа година првпат „среќата била негова“.

Црквата вели, тој кому крстот се открива во следната година го спознава светото тројство – Отецот, Синот, Светиот Дух, а него и семејството го следат здравје и благосостојба. Во Цапари тој е почесен гостин во секоја куќа.

Врчковски ни кажа дека до крајот на денот со своите другари ќе влезат во секоја куќа, а домаќините ќе ги даруваат – секој колку или што има, можеби само еден муабет. „Сите не очекуваат, а ние мора да влеземе во секоја куќа“ – рече Врчковски, без разлика дали претходно биле замерени.

Ова е само една од традициите кои ги држи Цапарци заедно, без разлика каде се. Многуте цркви, манастирот, погонот на Трикотажата „Пелистер“ се тоа е основата на која се надеваат ќе започне развојот на местото и, 180-те семејства ќе станат два пати или трипати побројни, а населението нема да биде „старо“. Богојавление – Водици е уште еден од бројните собири што се организираат тука.

http://174.133.138.86/~orbiscom/orbis/index.php?option=com_content&task=view&id=11387&Itemid=1

Tuesday, September 15, 2009

First Macedonian to Settle in the Illawarra Region of Australia was from Capari -- 1924

Macedonian migration to the Illawarra
Mendo Trajcevski, Director, Macedonian Welfare Association Inc.

http://www.migrationheritage.nsw.gov.au/exhibitions/tieswithtradition/essays/macedonian-migration-to-illawarra.shtml



The history of Macedonian migration to Australia begins in the late 19th century, with the first major wave occurring in the years after World War I. The Balkan region was unstable and employment prospects were poor so young men left their families to find work on the other side of the world. By the early 1920s there were a significant number of Macedonian men working in the steel industry in Lithgow, NSW. When the industry relocated to Port Kembla in the Illawarra in 1928, the Macedonian workers came with it.



Photo: Riste Belcev (second from left, back row), from Capari, Bitola

Riste Belcev (second from left, back row), from Capari, Bitola, on the day of his departure for Australia in 1938. He was one of the many men who left their villages to work in the Illawarra steel industry. Photo courtesy the Belcev family.




Riste (Chris) Sazdanov from the village of Capari, near Bitola, is believed to be the first Macedonian to settle in the region. He came to Australia in 1924 and after working odd jobs, purchased his own truck. He was hired by Hoskins Steel Works, now BHP, and built his own house on Flinders Street, Port Kembla, which served as a boarding house, café and gambling joint for the Macedonian men at the steelworks.



Photo: Trajanka Sazdanova, her son Alek and husband Riste

Trajanka Sazdanova, her son Alek and husband Riste (centre back row) with their boarders and other steel workers at their house on Flinders St, Port Kembla, 1930s. Photo courtesy Trajanka Mangovska.




He was joined in 1937 by his wife Trajanka, and son Nikola. A second son, Alek, was born in Australia in 1938. According to Alek, his mother had brought her traditional costume and apron with her to Australia, making hers the first Macedonian apron in the Illawarra. Trajanka was the only Macedonian woman in the area at this time and in 1947 she moved with her children to Newcastle, where there were six other Macedonian families.

In the late 1940s there was another wave of migration when many Macedonians who had lost their homes in the Greek Civil War sought refuge in Australia. These included displaced children who were brought to Australia to be reunited with family members under a scheme negotiated with the then USSR and other eastern European countries. Most joined relatives primarily in Sydney, Melbourne and Perth.

At about the same time many Macedonians from the Bitola, Resen, Ohrid and Struga regions, faced with the postwar communist regime, left for Australia to work in the Illawarra steel industry. Although again they were primarily men, some women made the journey to join their husbands who had been in the region prior to the war.

In the late 1960s and early ’70s family reunion programs saw the largest number of Macedonian migrants coming to the Illawarra. Over time, entire villages migrated and once in Australia, tended to concentrate in particular suburbs, often in industrial areas. Macedonians from Ohrid generallly settled in the suburbs of Cringila and Coniston, while those from Bitola concentrated in Port Kembla and Warrawong. Communities maintained their customs and traditions by organising and running functions, special religious days and picnics. It was here that the ladies would wear their national costumes with their colourful aprons which distinguished them from other Balkan regions.

By the early 1980s, with the support of the NSW Ethnic Affairs Commission, seven traditional dancing groups were formed with each group having between 40 and 100 dancers and two or three costumes. Although most of the costumes were made in Australia from synthetic material, some mothers passed on the costumes they had brought with them, or sent for the original handmade costumes which had been left behind. They then gave the aprons to their daughters or granddaughters for dancing and these later became heirlooms.

As the dancing groups folded, the costumes and aprons were stowed away, only coming out for special functions or cultural events organised by the Macedonian Welfare Association Inc. or on special days organised by some of the remaining Macedonian cultural organisations. Twenty-five years later, the Macedonian Welfare Association is now well established and among other activities, runs regular day care groups for seniors in Port Kembla and produces a quarterly magazine, KOMPAS.
Photo: Ivanka Radiceska wearing traditional costume

Ivanka Radiceska wearing traditional costume. Ivanka migrated from the village of Meseista in 1985 and now lives in Cringila, near Port Kembla. Photo by Mendo Trajcevski.


In 2006, noted heritage practitioner and admirer of aprons, Meredith Walker, brought to our attention that aprons were regularly featured in old photographs in each edition of KOMPAS. Up until that point, we were not aware of any research into the meaning and purpose of the aprons and thus began a steep learning curve.

We approached a number of organisations for resources, including John Petersen, Manager of the NSW Migration Heritage Centre, who offered us invaluable advice and financial support. The intention was to focus on ten aprons; however, once we invited interest from Illawarra’s Macedonian community, we were inundated with more aprons from elderly people or their daughters than anticipated.

This is the first research of its kind in the Illawarra, if not in Australia and further beyond, and I hope it may lead to apron research for Australia’s many other cultural groups.

Ties with tradition: Macedonian apron designs will provide a lasting record of the beauty and intricacy of the aprons and at the same time instil in the younger Macedonian generation and others an appreciation of their value and significance. For this I would like to thank Meredith Walker, the NSW Migration Heritage Centre and the Powerhouse Museum, in particular John Petersen.


http://www.migrationheritage.nsw.gov.au/exhibitions/tieswithtradition/essays/macedonian-migration-to-illawarra.shtml

Monday, September 14, 2009

Capari circa 1925


Children in Capari - approximately 1925

This photo was taken around 1925. The flag in the background of this photograph was brought back to Capari, from the USA, by a pechalbar (migrant worker).

Pictured in this photo are members of the Tanchej/Dojkini, Parkevich, and Sazdanoj family.

Special thanks to Nick Bozinoski, from Australia, for sending us this photo! :)


Thursday, July 16, 2009

Mанастирски туризам пoд Пелистер

Utrinski Vesnik

Број 2957
среда, 08 април 2009

Mанастирски туризам пoд Пелистер

БИТОЛА - Невладината организација „Биосфера“ од Битола ја поведе иницијативата за манастирски и селски туризам во руралните населби на општина Битола. Според Нешат Аземовски, во потпелистерските села се лоцирани голем број манастири што можат да се вклучат во сместувањето на туристите. Еден од најголемите е манастирот „Св. Сотир“ во Буково, каде што има осумдесетина легла.

„Иницијативата започнува од манастирот над селото Буково, поврзувајќи се со манастирските комплекси од селото Горно Орехово, а синџирот продолжува преку северната страна на Баба Планина. Тука се вклучуваат селата Брусник, Дихово, Нижополе, Трново, Магарево и завршува до селото Цапари", појаснува Аземовски.

Во соработка со претставници на Преспанско-пелагониската епархија било констатирано дека во манастирите нема монаси. Но, дека објектите се реновирани и треба да се стават во функција на пошироката јавност.

„Тоа е начинот луѓето да се вратат во природата, во она што значи престој во природа, да уживаат во културата и традицијата“, додава Аземовски.

Развојот на манастирскиот туризам ќе подразбира вклучување и на локалното население кое на посетителите ќе им понуди традиционална и органски произведена храна од Потпелистерието.

„Се' ќе се земе предвид. Се размислува дали тоа ќе биде само сместување, вклучување професионални планинарски водичи или планинарски тури до одредени локации“, вели Аземовски. (А.Б.)

http://www.utrinski.com.mk/?ItemID=B478E3FBC479064D9D25AE2BB1DA65E8

Конзервиран живописот на црквата „Света Петка“ во Цапари

Utrinski Vesnik
Број 2818
среда, 22 октомври 2008

Конзервиран живописот на црквата „Света Петка“ во Цапари

БИТОЛА - Конечно се реконструира црквата „Света Петка“ во потпелистерското село Цапари по големиот пожар од 1995 година кога целосно беше уништена. Екипи на Завод и музеј - Битола во последните три месеци работеа на конзервација на ѕидното сликарство во храмот.

,,Огнот целосно го уништи ентериерот и покривот. Благодарение на населението се направи реконструкција на таванскиот дел и нов иконостас во резба. Остана недовршена работата со ѕидното сликарство кое, исто така, претрпи огромни штети. Малтерот го загуби сврзливото својство и постоеше опасност целосно да биде уништено“, изјави Ристо Палигора, историчар на уметноста во Завод и музеј - Битола.

Проектот за конзервација на живописот опфати површина од 200 квадратни метри. Зафатот го инвестираше Министерството за култура.

,,Со овој проект успеавме да зачуваме од целосно уништување извонреден фрескоансамбл од средината на 19 век какви што не се многу зачувани во Битолскиот регион, но и пошироко во Македонија. (А.Б.)

http://www.utrinski.com.mk/?ItemID=9AA9F23CD1473C4F8DE1448CF10BA09B

Sunday, May 31, 2009

Capari Schoolchildren in 1928

Capari Schoolchildren in 1928





This photo was taken in 1928 in front of the school in Capari. Can you spot your Baba or Dedo? :)

Special thanks to Nick Bozinoski from Australia for sending me this photo.

Wednesday, February 4, 2009

Friday, January 30, 2009

Sunday, January 25, 2009

January 14th, 2009 - Snimki od Babari Karneval vo Capari

January 14th, 2009 - Capari - Babari Karneval



http://www.youtube.com/watch?v=-8843ab-M6c



http://www.youtube.com/watch?v=i2gY5gJqr8k



http://www.youtube.com/watch?v=kfa-uoLOsRM

Special thanks to Vesna Krlevska for videotaping and uploading these great clips!

Vasilica denotes the Orthodox New Year and is celebrated on January 14th every year. In the village of Capari, this holiday marks the annual Babari Karneval festival. On this day, the men (and sometimes women) of the village dress up in elaborate costumes and masks and theatrically parade around the village, warding off evil spirits along the way. The tradition always includes men dressed up as a bride and groom leading a traditional Macedonian dance and satirical depictions of current events. Caparci prepare for this day months in advance and always deliver an amazing show. The Babari tradition has only survived in a few villages in Macedonia and is a tourist attraction for the village of Capari every year.

Wednesday, January 21, 2009

Vasilica - Maskenbal vo Capari 2009

www.dnevnik.com.mk

четврток, 15 јануари 2009

Фото вест

Кризата со гас не го погоди битолскиот регион, но таа беше инспирација за вчерашниот традиционален маскенбал во селото Цапари. Дел од костимите што ги носеа василичарите во ова битолското село беа инспирирани токму од кризата со рускиот гас. На маскенбалот имаше и други маски што го привлекоа вниманието на цапарчани и на гостите.

(Ж.З.)


http://www.dnevnik.com.mk/?itemID=55000C65A7E12143B2A9FFEEF2452E88&arc=1

БИТОЛСКО ЦАПАРИ БЕЗ УЛИЧНО СВЕТЛО

www.dnevnik.com.mk

четврток, 15 јуни 2006

БИТОЛСКО ЦАПАРИ БЕЗ УЛИЧНО СВЕТЛО

Погребалното претпријатие немоќно да ја поправи струјата

Поради дефект што се случи уште зимоска, битолското село Цапари и летото го дочека без улично осветлување, за кое жителите редовно плаќаат сметки

Поради дефект што се случи уште зимоска, битолското село Цапари и летото го дочека без улично осветлување, за кое жителите редовно плаќаат сметки. Од „Електродистрибуција“ велат дека се немоќни да го отстранат дефектот затоа што со децентрализацијата, општината му дозволила на погребално претпријатие да го одржува уличното осветлување.

- Ем плаќаме по 50 денари месечно за улично осветлување ем живееме во темница. Ако изгорела некоја жичка, зарем да трпат селаните? Дури ни беше цапарската општина се правеа улици, канализации, а навечер светеа уличните ламби. Но, откако не' припоија кон битолската оставени сме сами на себе - вели Драги Спировски, жител на Цапари.

Градоначалникот Владимир Талески објаснува дека осветлувањето во Цапари го врши фирмата „Еко-клуб“ од Битола, избрана на тендер, која меѓу другото дава и погребални услуги. Во „Еко-клуб“ тврдат дека дефектот треба да го отстрани „Електродистрибуција“, затоа што во домен на нивната работа не е да вршат смена на кабли за довод на електрична енергија, отворање и поправки на трафостаници.

При последната интервенција во Цапари пред месец и половина, нивните екипи утврдиле дефект на надземен кабел, кој прегорел поради хаварија во локалната пилана. Уште тогаш, на раководството на месната заедница им било сугерирано да поднесат писмено барање до општината Битола, бидејќи се работи за отстранување поголем дефект, при што се потребни и дополнителни инвестициски вложувања.

Отстранувањето на дефектот некои цапарчани го чекаат и со газиена ламба.

(Ж.З.)

http://www.dnevnik.com.mk/?itemID=D9D92A87B41F064F8609FD839BF74968&arc=1


Saturday, January 10, 2009

Конзервиран живописот на црквата „Света Петка“ во Цапари

www.utrinskivesnik.com.mk

Број 2818 среда, 22 октомври 2008

Конзервиран живописот на црквата „Света Петка“ во Цапари

БИТОЛА - Конечно се реконструира црквата „Света Петка“ во потпелистерското село Цапари по големиот пожар од 1995 година кога целосно беше уништена. Екипи на Завод и музеј - Битола во последните три месеци работеа на конзервација на ѕидното сликарство во храмот.

,,Огнот целосно го уништи ентериерот и покривот. Благодарение на населението се направи реконструкција на таванскиот дел и нов иконостас во резба. Остана недовршена работата со ѕидното сликарство кое, исто така, претрпи огромни штети. Малтерот го загуби сврзливото својство и постоеше опасност целосно да биде уништено“, изјави Ристо Палигора, историчар на уметноста во Завод и музеј - Битола.

Проектот за конзервација на живописот опфати површина од 200 квадратни метри. Зафатот го инвестираше Министерството за култура.

,,Со овој проект успеавме да зачуваме од целосно уништување извонреден фрескоансамбл од средината на 19 век какви што не се многу зачувани во Битолскиот регион, но и пошироко во Македонија. (А.Б.)


http://www.utrinski.com.mk/?ItemID=9AA9F23CD1473C4F8DE1448CF10BA09B

ВО БИТОЛСКОТО СЕЛО ЦАПАРИ Печалбарите градат конаци под Пелистер

www.dnevnik.com.mk
Број 2850
сабота, 18 март 2006


ВО БИТОЛСКОТО СЕЛО ЦАПАРИ

Печалбарите градат конаци под Пелистер

Иселениците од најголемото битолско село Цапари, кое се наоѓа во подножјето на Баба Планина, под Пелистер, почнаа да ги реконструираат конаците во црквата "Св. Петка" подигната во 17 век, која е во близина на селото.

- Целосно ќе ги реконструираме сите 22 соби и две трпезарии во конаците. Овој ќе биде најубавиот конак под Пелистер и пошироко. Во него ќе вложиме 25 илјади канадски и австралиски долари, донација од иселениците од Цапари, кои живеат во Канада и во Австралија. Ова е најголемото печалбарско село во Битола од кое во дијаспората има многумина успешни луѓе. Затоа сите сакаме да помогнеме и да го разубавиме нашето село - вели бизнисменот од Торонто, Канада, Мајк Роштанковски, кој раководи со акцијата и кој летово два месеца со своето семејство престојуваше во стариот крај.

Овој канадски бизнисмен од македонско потекло, чија фирма од Торонто е овластен одржувач на ентериерите на повеќе канадски оперски, театарски и киносали, вели дека цапарските конаци ќе бидат со ентериер со пристојни стандарди. Според неговите зборови, верниците и гостите ќе имаат хотелско сместување и исхрана, зашто парите од посетите на конаците ќе послужат за нивно понатамошно одржување.

Роштанковски додава дека летово од селото до црквата е изграден и асфалтен пат во должина од еден километар со пари од денационализацијата на црковниот имот и со донации на иселениците.

- За асфалтирањето на патот вложивме 6.450 австралиски и 2.540 канадски долари. Но со овие пари направивме и паркинг за 40 возила пред црквата. Патот беше предаден во употреба за годинашниов верски празник и селска слава Св. Петка на 8 август, во присуство на голем врој верници и иселеници кои присуствуваа на богослужбата во истоимената црква ни дојдоа и гости. Конаците ќе ги пуштиме во следното лето за празникот Св. Петка, до кога ќе бидат целосно завршени - вели Роштанковски.

http://star.dnevnik.com.mk/?pBroj=2850&stID=62127

Wednesday, December 3, 2008

New Forum Created for Caparci

A forum has been created to help Caparci connect around the world. Please join, visit, and contribute to the discussions in the forum. There is also a chatroom available for online members to chat with each other. Click on the link below or on the link located in the upper right hand corner of this page.

www.capari.yuku.com

Please contact me if you are interested in helping me with this blog, the upcoming website, and/or the forum. :-D

Ship Records of Men from Capari, Macedonia, Arriving in the USA (1906 & 1907)

List of Passengers with Men from Capari Arriving in the USA (1906 & 1907)

I was extremely excited to find ship records with people from Capari listed as passengers. While searching through English language records from that time period, it is important to search both Capari and Tsapari. Also, many of the names of the men from Capari are misspelled on the documents and when entered into the databases. I included what I believe to be the correct spellings of the names next to the spellings that are listed in the databases. If I have made any mistakes, please contact me. :)

Before you view the images it also important to know that not only did they butcher the spellings of the names, but they also went back and changed how the men identified themselves. On both records, under "Race or People" Macedonian is initially written and under "Nationality (country of which citizen or subject)" Bulgaria and/or Turkey is written in. (This was during the time that Macedonia was occupied.)

Unfortunately, on both records, Macedonian has been crossed out with a different pen and handwriting and replaced with Bulg, Bulgarian, or Turkey. Also, Bulgaria has been crossed out with a different pen and handwriting and replaced with Macedonia. At the bottom of the ship records, "Race or People" is defined as being "the stock from which they sprang and the language they speak" with a statement saying "List of races will be found on the back of this sheet." I'd like to see a copy of the back of the sheet. I'm almost certain Macedonian was not listed at that time, while Bulgarian was. This may explain why someone went back with a different pen and crossed out Macedonian, even though the men from Capari identified themselves as Macedonians.

100 years have passed and people are still attempting to change our identity.

100 years later and we are still Macedonians.


S.S. Lucania
Sailing from Liverpool - March 31, 1906
Arriving at Port of New York - April 7, 1906

Final Destination
The Casparis Stone Company Floor? 2
Kenneth, Indiana USA
Going to join friends Naoum Toleff (Naume Tolev/Talev?), Christo Dinoff (Risto Dinov?) Nicola Petreff (Nikola Petrev?), Naoum Dimitreff (Naume Dimitrev?), and Gache Toleff (Goshe/Goce Tolev?/Talev?).

Passengers from Tsapari (Capari)

6. Laze Stavreff (Laze Stavrev?)
7. Gache Stavreff (Goshe/Goce Stavrev?)
8. Traitche Blyeff (Trajche Blazev?)
9. Vaoum Goscheff (Naum Goshev?)
10. Koste Nibreff (Koste Nitrev?)


S.S. Ivernia
Sailing from Liverpool - March 9, 1907
Arriving at Port of Boston, Massachusetts, USA - March 28, 1907

Final Destination -
The Casparis Stone Company Floor? 2
Kenneth, Indiana USA
Going to join friends Apostol Lazeff Sazdanoff (Apostol Laze Sazdanov), Tane Petreff (Tane Petrev?), Moise Ivantcheff (Mojse Ivanchev?), Nicola Petreff (Nikola Petrev?), Moise Jovancheff (Mojse Jovanchev?), Mihail Gacheff (Mihajl Goshev?) Jovan Tantcheff (Jovan Tanchev?), Riste Dineff (Riste Dinev?).

Passengers from Tsapari (Capari)

1. Kateff Haamn Dantcheff (Naume Kote Donchov)
2. Velian Krsteff (Veljan Krstev?)
3. Tador Gheorghieff (Todor Gjorgiev?)
4. Costandin Petreff (Kostadin Petrev?)
5. Nicola Vassileff (Nikola Vasilev?)
6. Lazar Petreff (Lazar Petrev?)
7. Spiro Gacheff (Spiro Goshev?)
8. Lazor Andanoff (Lazar Andonov?)
9. Costandin Spiroff (Kostadin Spirov?)
10. Tachka Grozdanoff (Tashko Grozdanov?)
17. Ghiorghi Jovantcheff (Gjorgi Jovanchev?)


S.S. Ivernia
Sailing from Liverpool - March 9, 1907
Arriving at Port of Boston, Massachusetts, USA - March 28, 1907

Final Destination -
? 27, Vicksburg?, Indiana
Going to join friend Mitre Petreff (Mitre Petrev?).

Passengers from Tsapari (Capari)

13. Costandin Vassileff (Kostadin Vasilev?)
16. Rizan Tasseff (Rizan Tasev?)



Sunday, November 23, 2008

Моликите раѓаат божикни украси

http://www.vest.com.mk
Година: 8 Број:2502 Сабота 10/18/2008

НЕСЕКОЈДНЕВНА БЕРБА НА ПЕЛИСТЕР
Моликите раѓаат божикни украси
Кукуличките, како што ги викаат битолчани шишарките на моликата, може да ги бере само оној што има мускули и добра кондиција, оти за да стигне до нив берачот треба да се изјазли по молики високи и до 25 метри

На почетокот на септември жителите од потпелистерските села Трново, Магарево, Ротино и Цапари се подготвуваат за најголемиот предизвик во годината - бербата на шишарките од молика. Со вреќи на рамо се качуваат на планината и собираат кукулички, како што ги нарекуваат шишарките во овој крај. Бербата може да трае до крајот на октомври, се додека има сонце и вистински не заесени.
Собраните плодови од ендемичниот бор ги откупува Националниот парк Пелистер кој потоа им ги препродава на трговци од Германија и од Италија кои, пак, ги нудат на пазарот во Европа како божикни украси. Од шишарките се користи и смолата. Од неа се прават есенцијални масла.
Четириесет и седумгодишниот Димитраки Штериовски од Трново, кој собира шишарки цели 35 години, вели дека бербата воопшто не е лесна. Освен што берачите треба добро да го познаваат Националниот парк, секој од нив треба физички и кондиционо добро да е поткован и да ја знае техниката на берење за да не ја оштети ендемичната шума. Потребни се мускули и кондиција, објаснува Штериовски, оти за добра заработувачка, берачите дневно треба да се качат на дваесетина молики од по 25 метри.
На Штериовски, кој го затековме како собира шишарки на Пелистер, му требаа само две минути да се најде на врвот од една молика од триесетина метри. Ни рече дека сакал, не сакал, мора да дојде до врвот на дрвото, оти таму се кукуличките кои ги бараат трговците од Европа. Тие го откупуваат само годинешниот род оти е посветол и поубав од ланскиот. Освен што треба да внимаваат на квалитетот на родот, собирачите мора да обезбедат и посебна амбалажа. Шишарките се пакуваат во издупчени најлонски вреќи за да може да циркулира кислород и да не ги фати запурнина додека патуваат во Европа.
Откако Штериовски ја наполни вреќата, внимателно се симна од моликата. Вели, слегувањето е најтешкиот дел од берењето, оти е многу опасно. "Може да стапнеш на некоја сува гранка и да се испокршиш", кажува Димитраки.
Тој објаснува дека постојат два начина на берење шишарки - традиционален, кога шишарката се откинува од гранката и се фрла на земја, и модерен, кога собраниот плод уште на дрво се става во вреќа.
"При традиционалната берба, кога ја фрламе шишарката на земја, семето од неа се распрснува на сите страни и ја обновува шумата. А со модерниот начин на берење семето останува во шишарката, од каде што го вадиме, го пакуваме и му го продаваме на Националниот парк, кој потоа го користи за пошумување", раскажува Штериовски.
Берачот на шишарки вели дека од собирање шумски плодови искусните берачи можат да заработат и до 8.000 евра годишно.
"Националниот парк Пелистер годинава ни понуди добра откупна цена. Семето од моликовите шишарки ни го откупува по 300 денари за килограм, а за 1 килограм шишарки ни дава по 35 денари, но годинава родот е слаб. Лани откупната цена на шишарките беше многу ниска, само 25 денари за килограм, поради што немаше голем интерес за собирање, а имаше богат род", вели Штериовски.
Берачите уште оваа година знаат каков ќе биде родот следната година. Тоа го гледаат од пупките кои ги имаат пуштено гранките на моликата, а од кои следното лето ќе се развијат нови шишарки.
Сашо Мицевски, директор на јавната установа Национален парк Пелистер, вели дека досега се собрани околу 5.000 килограми или околу еден шлепер шишарки за извоз, а крајната откупна цена која ја плаќаат странските откупувачи се движи до 2 евра.
"Парите кои ги заработуваме се користат за опстојување на јавната установа. Тоа не се некои големи приходи, но не се ни за занемарување", вели Мицевски.
Според него, традицијата на берба на шишарки е задржана уште од поранешна Југославија. За време на СФРЈ, извозот на собраните шишарки од Националниот парк Пелистер одел преку словенечки шумски претпријатија, а по осамостојувањето извозот го реализираат трговски друштва.
"Тие земаат минимален процент од 2 до 3 отсто за направената услуга. Така беше до лани. Годинава јавната установа извади извозна дозвола, па сами ќе се обидеме да најдеме купци во странство", вели Мицевски.
Тој додава дека ако има добра цена и ако годината е родна, може да има и доста добри приходи од продажбата на украсните шишарки. Во минатото, вели Мицевски, имало години кога од Македонија се извезувале и по 25.000 килограми моликови шишарки кои на Националниот парк му носеле заработувачка од 50.000 евра.

Ирена Смиљанска
Фото: В. Тануровски

***

Кукуличките најбарани во странство

Странците ги бараат моликовите шишарки оти се многу поубави и поголеми од шишарките кои ги раѓаат другите видови борова шума. Откако на пареа од нив ќе ја исцедат смолата, трговците ги премачкуваат со лак и им ги нудат на цвеќарниците и на продавниците за сувенири.
Пелистерските кукулички, вака дотерани, најчесто стануваат главен детаљ на божикните икебани и елки или од нив се изработуваат најразлични фигури кои се продаваат како украси.


http://www.vest.com.mk/default.asp?id=158447&idg=8&idb=2502&rubrika=Revija

Sveta Petka



St. Petka's Monastery was built in the 16th century, while the existing monastic church was built in the 19th century. For a long time, this monastery was under the Diocese of Ohrid, while being within the administrative boundaries of the County of Bitola. The monastery was in a rather poor state of repair until 1724, when, as historical evidence shows, it was restored by a priest named Dionysius. The fire that broke out in the late 19th century consumed its iconostasis, icons and most of the church's contents However, the damaged sections were soon restored with the help of the congregation. the church occupies the centre of the monastery, its east, south and west walls being flanked by the monastic chambers whose high balconies are connected and form a single ensemble. The congregation flocks to this monastery every August 8th to celebrate the monastery's feast.

Sveta Petka - 2008






Saturday, April 5, 2008

Sliki od Capari - Leto 2007

Here are some pictures I took last summer. Enjoy! :)

(If you double click on the picture, you'll be able to see it in its original size.)





Sunday, November 4, 2007

Цапарчани се збратимија со викинзите од Хоксхед

www.dnevnik.com.mk
Број 2141 сабота, 18 март 2006

МАКЕДОНСКО-БРИТАНСКО ПАРТНЕРСТВО

Селото Хоксхед е едно од најживописните села во Велика Британија





Цапарчани се збратимија со викинзите од Хоксхед
Англичаните им препорачаа на жителите на Цапари да преадаптираат дел од селските куќи во мали апартмани и да го развиваат селскиот планински туризам

Пелистерското село Цапари од неодамна се збратими со Хоксхед, едно од најживописните села во Езерската област на Велика Британија, за кое се смета дека постои уште од каменото доба. Во него прв се доселил викингот Хокар, по кого најверојатно го носи и името, а неговите жители и денес ги ословуваат како викинзи. Четиричлена делегација од Хоксхед неодамна го посети Цапари, а наскоро се очекува цапарчани да ги посетат викинзите.

- Нашата првобитна замисла беше да воспоставиме соработка со село од Југоисточна Европа. Добивавме стотици и стотици предлози дневно од земјите од овој дел на континентот. Но, по разгледувањето на сите, се определивме за Цапари. Големи заслуги за тоа има британската конзулка во Битола, Лилјана Спировска, која ни понуди најисцрпни информации за Цапари и цапарчани. Увидовме дека нашиот Хоксхед има многу сличности со Цапари. Целта на проектот не е да се натпреваруваме со Цапари или на нашите пријатели од ова село да им понудиме еднократна помош и тука се да застане. Напротив, нашата главна цел се соработка и партнерство на долги патеки, размена на информации за доброто на двете села. Сите жители на Хоксхед еднодушно и со задоволство го прифатија овој проект, а тој е благословен дури и од нашиот селски свештеник и од ова партнерство многу се очекува - нагласија Англичаните.

Цапарчани се покажаа како извонредни домаќини. Се натпреваруваа кој посрдечно и потопло да ги пречека пријателите од Хоксхед и да им изнесе на трпезата што повеќе и повкусни македонски и цапарски специјалитети. Ја прошетаа делегацијата до селското училиште, цапарскиот манастир, црквата "Св. Ѓорѓи", малиот битолски Монмартр, Широк сокак и до старата битолска чаршија, а потоа и до Охрид и Крушево. За нивното добредојде во училиштето приредија и културно-уметничка програма со игранка, каде што и викинзите не можеа да останат спокојни, а да не заиграат македонско оро.

Цапарчани добија повеќе идеи за развој на селото. На пример, од селската текстилна фабрика да направат туристички центар, да преадаптираат дел од селските куќи во мали апартмани и да го развиваат селскиот планински туризам зашто се лоцирани во живописниот Пелистер.

- Зближувањето на Цапари и Хоксхед ќе доведе до зближување на Битола до некој од британските градови. Ваквите блиски врски ќе придонесат Европејците уште повеќе да не запознаат и да не засакаат - вели конзулката Лилјана Спировска.


Capari na stranicata Krale Marko

http://www.kralemarko.org.mk/default-mk.asp?ItemID=C5010CA85602F842AED623D10DB35B5F

С. Цапари, Пелистер

Во густата борова шума над која се белеат снежните врвови на Пелистер, на само петнаесетина километри од Битола, на патот кон Ресен се црвенеат ќерамидите од село Цапари. Тесниот асфалтиран пат кој води до селото, кое се спријатели со британското село Хоксхет. На самиот влез од селото може да се видат големите, и по сто години стари куќи на цапарчани, кои повеќе личат на староградски палати со големи прозорци и тераси оградени со ковано железо. Речиси сите се изградени од големи камења кои жителите ги ваделе додека ги копале нивите на кои одгледуваат компири. Цапарскиот компир е познат исто како и јаболката од овој крај.

Поголемиот дел од куќите имаат големи дворови, поплочени со камења, со убави средени паркови, богати со цвеќиња и дрвја. Цапарчани, беа домаќини на викинзите од Хоксхет, едно од најпознатите места по селски туризам во Велика Британија. Нивното село било одбрано затоа што имале, сличната местоположба. Надморска височина од околу 900-1.000 м. Имаат околу 500 луѓе, Друга заедничко нешто е тоа што британското село се наоѓа во најголемата езерска област Лејк Дистрикт, додека селото е во близина на Стрежовското Езеро, како и на планинските Пелистерски Очи и Орлови Бари.

Поголемиот број жители на Цапари, зборуваат англиски, затоа што нема фамилија од која барем еден член не е отиден на печалба. На патот кој води до старата мелница, на самиот крај од селото живее Ристо Веловски, еден од најпознатите препаратори на животни во земјава. Во ходникот од неговата куќа тој во застаклена просторија има околу 50-ина препарирани диви животни, меѓу кои мечка, хиена и кобра во борба. Само еден од сувенирите е издвоен на страна, напишано 1972 г, патка, првото животно што го препарал и го чува како многу драг предмет.

Ретко кој од мештаните знае како селото го добило името. Тие велат дека имаат слушнато приказни дека тоа е останато уште од турско. Во минатото во овој крај се чувале многу кози. Во Цапари немало куќа која немела коза. Па од козјото одење 'цап, цап', дошло и името Цапари. Според нив, млекото не се продавало и од него се правело сирење, исклучиво за потебите на семејството.

можност за посета на: contact@kralemarko.org.mk

http://www.kralemarko.org.mk/default-mk.asp?ItemID=C5010CA85602F842AED623D10DB35B5F

Цапари - село со палати стари сто години

www.vest.com.mk
Година: 3 Број:850 Сабота 5/10/2003

ВИКИНЗИТЕ ОД АНГЛИСКИОТ ХОКСХЕТ ЗА ПРИЈАТЕЛСКО ОДБРАА ПЕЛИСТЕРСКО СЕЛО

Цапари - село со палати стари сто години
Во битолското гурбетчиско село Цапари повеќето куќи се големи градби, слични на староградски палати со големи прозорци и прекрасни огради од ковано железо, изградени од големи камења кои цапарчани ги....

Во густата борова шума над која се белеат снежните врвови на Пелистер, на само петнаесетина километри од Битола, на патот кон Ресен се црвенеат ќерамидите од село Цапари. Тесниот асфалтиран пат кој води до селото, кое пред неколку месеци се спријатели со британското село Хоксхет, поминува низ зелените ливади во подножјето на планината Баба.
На самиот влез од селото може да се видат големите, и по сто години стари куќи на цапарчани, кои повеќе личат на староградски палати со големи прозорци и тераси оградени со ковано железо. Речиси сите се изградени од големи камења кои жителите ги ваделе додека ги копале нивите на кои одгледуваат компири. Цапарскиот компир е познат исто како и јаболката од овој крај. Поголемиот дел од куќите имаат големи дворови, поплочени со камења, со убави средени паркови, богати со цвеќиња и дрвја.
"Веќе триесет години живеам сама во куќата. Порано некако крпев крај со крај, но сега станува се потешко. Од врнежите почна да протекува покривот и секојдневно гледам како се уништува мојот дом, во кој израснав и кој е поврзан со голем број историски случувања", вели 77-годишната Љубица Коцевска, која со својата сосетка седеше под една од сенките покрај тесната асфалтирана уличка која поминува до нејзината, сега најголема куќа во селото. "Таа е на мојата фамилија, но речиси сите се отидени на печалба во Америка. Јас останав сама, немам деца, а мажот ми почина уште на 30 години", вели Љубица.
Потсетувајќи се на минатото, Коцевска раскажува дека низ оваа палата, која има 10 соби и голем салон, поминале многу војски. "Германците кај нас имаа штаб, Бугарите направија кујна, додека албанската војска во една од собите неколку дена ги чуваше затворени фатените бугарски војници. Сите тие доаѓаа и си одеа", вели таа. Коцевска додава дека едно време, благодарение на големината, куќата била претворена и во селска гимназија.
Цапарчани кажуваат дека куќата на Коцевски не е единствена во селото со својата големина и убавина, нив ги има многу, само што поголемиот дел веќе се целосно уништени. "Некои од сопствениците заминаа за Америка и Австралија и повеќе не се вратија", кажува Јордан Станиновски, градоначалник на Општина Цапари, кој вели дека последниве неколку години посебно се чувствува замирањето на животот во ова пелистерско место. "Мештаните сега заработуваат од производство на компири и јаболка кои се продаваат на големо, доаѓаат купувачи од Скопје и од Албанија", вели тој, надевајќи се дека можеби ќе дојдат подобри времиња и селото ќе пркне.
Цапарчани, кои на крајот на јануари годинава беа домаќини на викинзите од Хоксхет, едно од најпознатите места по селски туризам во Велика Британија, велат дека нивното село од Британците било одбрано затоа што имале многу слични нешта. "На Англичаните им биле предложени поголем број села од Југоисточна Европа, меѓу кои и Цапари, за склучување на пријателство, но тие го одбрале нашето поради сличната местоположба. Хоксхет се наоѓа на надморска височина од околу 900 метри, а Цапари на околу 1.000 метри", објаснува Станиновски. Тој вели дека англиското село, чии жители се уште се нарекуваат викинзи, има околу 500 луѓе, исто колку што има и Цапари. "Друга заедничко нешто е тоа што британското село се наоѓа во најголемата езерска област Лејк Дистрикт, додека нашето село е во близина на Стрежовското Езеро, како и на планинските Пелистерски Очи и Орлови Бари", додава градоначалникот на оваа општина. Тој вели дека поголемиот број жители на Цапари, без оглед на годините, зборуваат англиски, затоа што нема фамилија од која барем еден член не е отиден на печалба во Австралија или во Америка.
"Доколку успееме да добиеме средства од Европската агенција за реконструкција за изградба на жичарница на северозападниот дел од Пелистер каде што снегот останува дури до јули, тогаш постои можност во Цапари да се развие селскиот туризам", кажува Станиновски.
На патот кој води до старата мелница, на самиот крај од селото живее Ристо Веловски, еден од најпознатите препаратори на животни во земјава. Во ходникот од неговата куќа тој има направено застаклена просторија во која има околу 50-ина препарирани диви животни, меѓу кои една огромна мечка што тој ја уловил пред многу години на Пелистер, и хиена и кобра во борба, за кои вели дека му се подарени од еден пријател. Само еден од сувенирите е издвоен на страна од останатите на посебен сталак во ходникот, на кој со пенкало е напишано 1972 годнина. "Оваа патка е првото животно што го препарирав и го чувам како многу драг предмет", вели тој. Велковски раскажува дека порано многу често одел на лов, но сега тоа го прави поретко. "Доаѓаат луѓе од цела Македонија и ми носат животни за препарирање, а, исто така, правам и крзнени шалови од лисици и други диви животни", додава тој.
Ретко кој од мештаните знае како селото го добило името. Тие велат дека имаат слушнато приказни дека тоа е останато уште од турско. "Во минатото во овој крај се чувале многу кози. Во Цапари немало куќа која немела коза. Па од козјото одење 'цап, цап', дошло и името Цапари", раскажуваат селаните. Според нив, млекото не се продавало и од него се правело сирење, исклучиво за потебите на семејството. "Кога Лазо Колишевски ги прогласи козите за штетни животни, тие беа масовно заклани, а со тоа се загуби и долговековната традиција за козарството во овој крај", кажуваат жителите, кои велат дека сега во селото има само еден човек кој чува околу 70 кози.

Ирена Смиљанска
Фото. Г. Чочков

http://www.vest.com.mk/default.asp?id=60754&idg=3&idb=850&rubrika=Revija